15 mei Spiritueel Scepticisme
Sinds een aantal weken woon en werk ik vanuit onze rode camper. Samen met mijn partner hebben we besloten om ons comfortabele leven op te zeggen en voor een half jaar in een bus te vertoeven. We zijn begin oktober vertrokken en zijn dus nu al dik 2 maanden onderweg. We zijn direct doorgereden naar Portugal en blijven waarschijnlijk nog wel even hangen in dit prachtige land. Vooral het “in de natuur zijn” vind ik heerlijk, rustgevend en brengt balans in mijn lijf en mijn leven.
Ook veel tijd voor spiritueel werk dus. Dat betekent voor mij: vaker naar binnen keren, tijd maken voor… niks. VOELEN, schrijven, contempleren.
Sinds we hier zijn aangekomen heb ik ook een aantal spirituele activiteiten bijgewoond: een ecstatic dance, een cacao ceremonie in combinatie met Yin Yoga en een vrouwencirkel… Heerlijk dat dit hier zo leeft!
Toch merk ik bij mezelf op: oordeel en scepticisme. Met een moeder die me altijd al waarschuwde voor new age spirituele ego’s en de love&light bullshit, merk ik op dat het me tegenstaat. Het sfeertje, maar ook ‘de manier van doen’.
Wat ik ook voel en geloof is dat we als mensen reageren op elkaar. Van generatie op generatie. Er gebeurt een hoop, we integreren van alles en zeker de laatste jaren gaat dit steeds sneller. We zijn met veel en de wereld wordt steeds transparanter. Not only love & light, schaduwwerk is mega trending. Het donker recht aankijken, let’s go toch?
Ik ben altijd degene geweest die roept: dat iets een trend is, betekent niét dat het niet puur is, of niet écht. Trends zijn nodig, zodat meer mensen bewustzijn creëren rondom bepaalde thema’s. Kijk maar naar hoe het veganisme meer bewustzijn heeft gebracht naar dierenleed.
Maar nu ben ik het die om zich heen kijkt vol vraagtekens en afkeur voelt. Is dit het nou? Veel coaches, healers en spirituele gidsen… zijn in mijn optiek ongeloofwaardig. Praten over intuïtie, het hart openen, over spirit, plantmedicijn en manifestatie. Het gaat alleen nog maar over helen en transformeren. Van de ene breathwork sessie naar het volgende retreat. Iedereen praat elkaar na. Wat is nog puur?
Het voelt confronterend, want ik doe- en geloof toch ook in dit werk?
Ja, en ik beweeg me door deze processen. Stel mezelf kritische vragen… omdat ik open en eerlijk wil blijven. Zowel naar mezelf toe als naar buiten.
Soms voel ik dat waarover ik teach tot diep in mijn vezels en spreek ik echt vanuit een bepaalde kracht en intuïtieve wijsheid… Maar dikwijls stort mijn volledige kaartenhuis, van dat wat ik leer en van waar ik in geloof, inéén.
Het stort in elkaar omdat het nooit iets vasts en statisch is geweest. Het stort in elkaar, zodat ik scherp blijf, me blijf ontwikkelen en groeien. Me blijf afvragen, blijf zoeken en ont-wikkelen.
Wat mij betreft is dat… de reis. Dit leven. Een oneindig zelfonderzoek. Een leven waarin we leren, groeien en bewegen. Omarmen dat we het niet weten, fouten maken, onze kop stoten, huilen, lachen, helen en ervaren…
Elk kwartaal heb ik weer ruimte voor nieuwe online 1:1 op trajecten met koppels. ~ Stellen die advies of hulp willen bij deze processen. Maar ook zeker voor koppels die bv. al lang bij elkaar zijn en toe zijn aan een verdiepende laag binnen de relatie.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.